عطرهای گرم، عطرهای سرد
عطرهای گرم، عطرهای سرد
معمولا بیش تر اشخاص تعریف و تمجید معمولی بو گرم و سرد را میشناسند؛ میدانند عطرهایی که در آنان عطر شکلات یا این که چوب دمپایی یا این که چاشنی های شرقی به فعالیت رفته باشد عطرهای گرم به اکانت میآیند و عطرهایی که در آنها بو لیمو و نارنج یا این که هندوانه به عمل رفته باشد عطرهای خنک میباشند. برای فصل های سرد بایستی از عطر های گرم به کار گرفت و برای فصل های گرم از عطر های سرد.
حال که به تدریج به فصل بهار نزدیک می شویم، بد وجود ندارد به تامل تغییر دادن عطرتان بیفتید. برای این فصل از عطر های خنک استعمال فرمائید. بهتر میباشد برای این فصل 2 بو تنظیم فرمایید؛ یکی از برای استعمال روزانه و دیگری برای ضیافت ها. عطرهای سنگین، مثل تولید ها کمپانی دیور یا این که ورساچه را در ضیافت ها استعمال فرمائید؛ این عطرها معمولا به تلخی یا این که شیرینی میزنند.
از آنجایی که با ورود به بهار روزهای گرم هم به تدریج خودی نشان میدهند به سراغ عطرهایی با ماندگاری زیاد بروید. تن در فصول گرم سال، اضافه عرق می نماید و همین قضیه سبب از فی مابین رفتن زود به زود بوی بو میگردد. برخلاف فصل زمستان که عطرها برای خودشان حال حالاها میمانند و جایی نمی پروسه!
روش صحیح به کار بستن از بو
هنر و بو
آیا ایجاد بو خوش و لذت بردن از آنرا میقدرت در حوزه اثر ها هنری قلمداد کرد؟ با نگاهی به تعریفوتمجید هنر، میاقتدار اشارههایی را پیدا کرد که رایحه خوش را در زمره هنر جای میدهد. برای مثال همان طور که نوای خوش، گوش را مهرورزی کرده و نگارهای خوشگل دیده را میفریبد، رایحه خوش نیز یک کدام از حواس پنجگانه یعنی شم بویایی را به سیرتکاملای دلانگیز زیر تأثیر قرار میدهد. یکی مشکلاتی که در زمان مورخ بر راز شیوه چنین تعریفی وجود داشته آن بوده که خلاف بقیه اثر ها هنری، معمولا بو به طبقه ویژهای از اجتماع وابستگی داشته و این در حالی میباشد که بقیه اثرها هنری تولیداتی برای تمامی قشرها جامعه بود. اما این بینش در روزگار اخیر تا حدود متعددی معدودرنگ گردیده میباشد؛ چون گستره قیمتی عطرها حال از تنوع بیشتری برخوردار گردیدهاند.
به هر درحال حاضر در میان اندیشمندان و مالکنظران حوزه هنر این بحران همواره وجود داشته که آیا بو خوش اثری هنری میباشد یا این که نه؟ برخی از اندیشمندان با اشاره به سعیهای بسیار دقیق بعضا از تولیدکنندگان عطرها به ویژه در زمانه معاصر برای برانگیزاندن احساسات ویژه در آدم، این متاع را اثری هنری می شناسند. ژان کارلز عطرساز دارای اسم و رسم فرانسوی قرن بیستم بر این اعتقاد بود که یک عطرساز مانند نگارگری که برای اخلاق و رفتار اثر هنریاش رنگهای گزینه نظرش را تعیین می نماید، با انتخاب عصارههای مختلف و مخلوط آنها یک اثر هنری را اخلاق میکند. کارلز مکتبای برای تربیت عطرسازان رشتهای در فرانسه تاسیس کرد کهاین همت وی برای تربیت عطرشناسان و عطرسازان اسمانهای نوینی را در صنعت عطرسازی دنیا برجای گذاشت.